Is zilver schadelijk voor de gezondheid?

Is colloidaal zilver schadelijk voor de gezondheid?

Bij goed gebruik is er zelfs helemaal niets aan de hand.

Wanneer er hele grote hoeveelheden zilver in korte tijd inwendig worden gebruikt kan er opslag van zilver in het lichaam ontstaan. Een deel daarvan slaat neer in de huid en er ontstaat dan argyria (zie ook argyria) een grijze verkleuring van de huid.
Ook in de afgelopen 30 jaar zijn er argyria gevallen bekend welke altijd ontstonden na vele jaren intensief dagelijks inwendig gebruik van zilverpreparaten.
Er zijn extreme gevallen bekend via internethomepages van een inname van 1,5 gram zilver in 14 dagen tot 124 gram zilver na 9 jaar.
Bij 1,5 gram in 14 dagen betekent dit een consumptie van 150 liter zilverwater van 10 ppm of 50 liter zilverwater van 30 ppm. Dit is meer dan 10 liter per dag van zilverwater 10 ppm of 3 liter per dag van 30 ppm.
Bij 124 gram zilver in 9 jaar betekent het dat 12400 liter zilverwater van 10 ppm geconsumeerd moet worden. Dit betekent 9 jaar lang per dag 3 liter 10 ppm of 1 liter 30 ppm.
Zilver in de vorm van zilverpreparaten zijn in de periode vanaf 1900 tot 1940 in vele honderden miljoenen gevallen gebruikt in Europa en Amerika.
Publicaties gedurende meer dan honderd jaar over klinisch en experimenteel onderzoek hebben laten zien dat zilver een verbazingwekkend veilige stof is, hierin verschillend van zijn neefjes in de zware metalen zoals lood, kwik, cadmium en goud.
Bij normaal gebruik van colloïdaal zilver wordt dit geleidelijk weer door het lichaam uitgescheiden.
Men krijgt dagelijks enkele microgrammen (1 microgram= een miljoenste gram) zilver binnen via de voeding.
In de jaren 1900 tot 1940 werd voor therapeutische doeleinden ongelimiteerde injectiehoeveelheden gebruikt van 0,5 mg tot 1 mg zilver (dit is 500 tot 1000 microgram!). Incidentele injecties van 10 mg of hoger waren normaal.
Hedendaags toxicologisch onderzoek bevestigt deze veiligheid.
In het algemeen zijn de zilverzouten en met name zilvernitraat wel meer toxisch dan zuiver zilver.
Publicity: I. Romans (1954)" Silver compounds" & Oligoynamic Metals" in Antiseptics, Disinfectants, Fungicides and Chemical and Physical Sterilization, G. Reddish, ed Philadelphia: Lea & Febiger, 380-428
Romans schrijft: Sollman (1943) nam waar dat zilvernitraat in dosis van 10 tot 100 mg oraal (via de mond) ingenomen geen symptomen ontwikkelt. Grotere hoeveelheden zilvernitraat boven 2500mg veroorzaken acute maagslijmvliesontsteking.
Deze reacties zijn zuiver lokaal, een dosis van 10 gram zilvernitraat is meestal fataal en kan in enkele uren de dood tot gevolg hebben.
In the Lancet in 1912 schrijft de dokter C.E Macleod op basis van het wijd verspreid klinisch gebruik van chemisch vervaardigd colloïdaal zilver (de zgn. silver 'collosols' met een sterkte van 500 ppm): "Ze mogen lokaal uitwendig, onderhuids en intraveneus, of via de mond worden gebruikt. En omdat het niet toxisch is kan de onderhuidse dosis ongelimiteerd zijn. Experimentele injecties van 1 tot 2 cc van 500 ppm zilver betekenden een dosis van 1/2 tot 1 mg zilver.

Dierstudies met colloidaal zilver
Er zijn vele dierstudies met zilverpreparaten geweest in de afgelopen eeuw.
In 1927 Huebner vond dat de dodelijk dosis bij een intraveneuze injectie bij konijnen met colloïdaal zilver lag op 0,065 gram per kilo. Dit betekent bij een mens van 70 kg een injectiedosis van 4,550 gram puur zilver."
Hill en Tilbury rapporteren in1939 over veel dierstudies met een verzadigde zilveroxideoplossing van 1,52 gram per liter Van deze oplossing werd per dag enkele malen 4 cc intraveneus geïnjecteerd bij verschillende diersoorten gedurende een perioden van 3 weken zonder dat er toxische verschijnselen optraden. Een overeenkomstige dosis bij een mens zou neerkomen op 1190 mg zilver per dag.
Het medische injectieprotocol met zilver tot in de jaren 1940 lag gemiddeld tussen 1 tot 10 mg zilver per dag en soms meer..
Als u twijfelt met of over uw gezondheid, kunt u altijd de apotheker of uw arts raadplegen.