donderdag 11 augustus 2011

Het gebruik van zilverionen

Het gebruik van zilverionen

1 Medicinale toepassingen

Richard Davies, directeur van het Silver Institute, zegt: “In vier jaar tijd hebben we
87 nieuwe belangrijke medicinale toepassingen beschreven. We beginnen eindelijk
te begrijpen hoe zilver levens kan redden en onze gezondheid kan verbeteren.” Het
Silver Institute monitort de toepassingen in 37 verschillende landen.
Onderstaand zijn een aantal medicinale toepassing met zilver opgenomen. Deze
lijst is niet uitputtend.
Zilversulfadiazine
Zilversulfadiazine is een antibioticum dat vooral wordt toegepast als crème bij
brandwonden. Het is breed werkzaam tegen bacteriën. Sulfadiazine is een
sulfapreparaat-antibioticum, en ook zilver heeft antibiotische werking (bron:
Wikipedia).
Zilversulfadiazine was het eerste nieuwe zilverpreparaat dat door
de FDA werd erkend als geneesmiddel. Er zijn inmiddels diverse merknamen op
gebaseerd. De bekendste zijn Silvadene and Flamazine. Resistentie is tot nu toe geen
probleem gebleken.
Antibacteriëel verband
Een ander product dat recent door de FDA in Amerika als geneesmiddel is erkend,
is Curad Silver, een natuurlijk antibacteriëel verband. Op de doos van 30 bandages
is duidelijk het woord "zilver" vermeld. Het verband wordt vooral aangeprijsd
vanwege de antibacteriële werking.

HIV BestrijdingZeer gunstig schijnt de inzet van zilver bij HIV-infecties te zijn, omdat het kennelijk
de T-cellen in hun strijd tegen pathogene micro-organismen ondersteunt en als een
"tweede immuunsysteem" werkt. Dat wil zeggen dat het opportunistische infecties,
die het werkelijke probleem schetsen, effectief bestrijdt.

2 Desinfecterende werking

Aan de Washington University's Department of Surgery is veel onderzoek
uitgevoerd om een antiseptisch te vinden dat sterk en veilig genoeg was voor
gebruik bij brandwonden over grote delen van het lichaam. Reden was de
constatering van Dr. Margraf dat de bestaande middelen nadelen hadden. Kwik
bijvoorbeeld is een goed antiseptisch middel, maar giftig. Zodoende kunnen
populaire ontsmettingsmiddelen, zoals Mercurochrome and Merthiolate alleen op
een klein oppervlakte worden gebruikt. Een ander voorbeeld zijn iodiums. Veel
iodiums zijn effectief, maar een substantieel deel van de bevolking is allergisch voor
iodium. Andere op alcoholoplossingen gebaseerde middelen, hydrogen peroxide,
and andere ontsmettingsmiddelen kunnen op kleine wonden worden gebruikt, maar
zijn te pijnlijk voor grote wonden. En zoals al in hoofdstuk 1 uiteen is gezet,
ziektekiemen kunnen resistent worden voor toegepaste antibiotica, zodat dit zaken
op termijn alleen maar kan verergeren.
Zijn zoektocht naar een nieuw ontsmettingsmiddel begon Margraf bij zilvernitraat,
omdat dit middel bekend was en van de zilverpreparaten het best oplost in water.
Maar ondanks het feit dat het een prima ontsmettingsmiddel is, is het ook corrosief
en pijnlijk. Margraf constateerde weld at het tot dan toe alleen was toegepast in
hoge concentraties. Vandaar dat Margraf de concentratie verminderde tot een 0.5
procent oplossing. De resultaten waren bemoedigend. De ziektekiem pseudomonas
aeruginosa werd er door gedood en de wonden genazen. Ook verschenen geen
resistente varianten. Maar zilvernitraat had ook grote nadelen, omdat het de balans
van lichaamszouten verstoort en het alleen in fases kan worden aangebracht.
De zoektocht binnen de zilverpreparaten leidde uiteindelijk tot zilversulfadiazine en
andere producten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten